فرش استاندارد و قوانین آن! غلب از مامی پرسند: “قوانین انتخاب سایز فرش برای استفاده در اتاق چیست؟یا فرش استاندارد چه اندازه ای دارد؟” تصمیم گیری در مورد بهترین اندازه فرش برای یک فضا می تواند سخت باشد زیرا “قوانین” زیادی وجود دارد و به همان اندازه نظرات مخالف وجود دارد.
یکی از قوانین رایج این است که فرش باید به اندازهای بزرگ باشد که در زیر پایههای جلویی مبلها و صندلیها در یک چیدمان نشیمن قرار بگیرد و مبلمان را یکپارچه کند. اما به همان اندازه هم شنیده ایم که پیشنهاد می کنند همه پایه های مبلمان روی فرش بنشینند. بنابراین، به جای مقید بودن به قوانین، از دستورالعمل های زیر پیروی کنید و اجازه دهید جلوه بصری زیبا در اتاق های خانه به نمایش دربیایند.
اینجا اتاقی زیبا با چیدمانی بی نقص است. در آن پایه های جلویی مبل روی فرش قرار گرفته است، در حالی که سایر پایه ها بیرون هستند. این قانون واقعاً در اکثر شرایط کار می کند. فرش قطعات مختلف مبلمان را به هم متصل می کند. اجزا دکور به اندازه کافی به داخل اتاق کشیده شده اند تا حس تناسب خوبی ایجاد کنند.
این اتاق نیز از این قانون پیروی می کند. قانون شماره یک، در اینجا تا حد زیادی به خوبی کار می کند زیرا رنگ فرش بسیار شبیه به کفپوش است و باعث می شود فاصله بین این دو از نظر بصری کم باشد.
قبل از دیدن به نمونه هایی که در آن همه پایه ها روی فرش قرار می گیرند، بیایید به ترکیبی از این دو رویکرد نگاه کنیم. در این اتاق نشیمن، تنها پایه های جلویی مبل روی فرش قرار می گیرد، در حالی که همه پایه های صندلی ها به طور کامل روی فرش قرار گرفته اند. در اینجا ثابت می شود که به دلیل اندازه اتاق و رنگ متضاد فرش در برابر کف، بهتر است که فقط قسمت جلویی صندلی ها روی فرش قرار بگیرد.
یک نکته این است که قبل از انتخاب سایز فرش برای استفاده، محل قرارگیری مبلمان را تعیین کنید.
اگر همه پایههای مبلمان محکم روی فرش قرار گرفته باشند، اتاق معمولاً کوچکتر به نظر میرسد. در عکس زیر میتوانید این قانون را بینیم.
اگر میخواهید فقط یک فرش کوچک بیاورید، شاید فرشی که طرحی را به اتاق وارد میکند، روش دیگر این است که هیچ یک از مبلمان با فرش تماس نداشته باشند. در حالی که این یک ظاهر کاملا متفاوت ایجاد می کند و شاید به نظر عجیب برسد، ولی در بسیاری از چیدمان ها استفاده میشود.
بیشتر بخوانید:
قانون بعدی یک استاندارد بر اساس اندازه گیری میباشد. این رویکرد بیان می کند که باید حدود سی تا پنجاه سانتیمتر فضای خالی (در کف اتاق) بین لبه فرش و دیوارهای محیطی اتاق وجود داشته باشد. این دستورالعمل در اتاقهایی که محصور و جدا از اتاقهای اطراف هستند، مانند این اتاق عالی است.
استفاده از این قانون در یک اتاق کوچک در صورتی موفقیتآمیزتر است که چهل سانتیمتر از کف پوشیده شده در اطراف فرش، به حدود بیست سانتیمتر کاهش یابد.
در این اتاق ناهار خوری، یک کاربرد موفق از قانون شماره شش برای فرش به نمایش در آمده است. فرش فقط چند سانتی متر از دیوارها در سراسر اتاق فاصله دارد. این رویکرد، یک رویکرد سنتی است، و عموما در دکوراسیون مدرن از آن استفاده نمیشود.
برای اینکه یک قالیچه زیر یک تخت متعادل به نظر برسد، باید آنقدر بزرگ باشد که حداقل سا تا پنجاه سانتیمتر از کناره های یک تخت کامل دو نفره فراتر رود. بسته به اندازه اتاق، میتوان فرش بیشتری را در اطراف تخت قرار داد.
با این حال، یک فرش کوچکتر نیز می تواند بسیار موثر باشد. فرشی که در پای تخت قرار گیرد و فقط یک لایه کوچک از جذابیت و طرح را به همراه داشته باشد. در اینجا عرض فرش باید از عرض تخت فراتر رود تا تعادل ایجاد شود.
همانطور که در این طرح نشان داده شده است، اگر حداقل 60 سانتیمتر فرش از لبه میز در همه طرفها کشیده شده باشد، مانور دادن روی صندلیهای غذاخوری بسیار آسانتر است. این قانون باعث می شود که پایه های پشتی صندلی ها حتی در هنگام استفاده روی فرش قرار گیرند.
همانطور که در این تصویر نشان داده شده است، فرش باید بیشتر قسمت ها در یک راهرو یا ورودی بپوشاند. هم برای ایمنی و هم راحتی، بهتر است هر دو پا در سطح فرش در یک منطقه پر تردد قرار بگیرند.
رویکرد بعدی در مورد تصمیم گیری انتخاب چند فرش برای یک اتاق است. قرار دادن فرش هایی با طرح ها و رنگ های مختلف (در صورتی که باهم هماهنگ باشند) یکی از ترندهای دکوراسیون است. این قانون می تواند برای اتاقی بزرگ با بیش از یک چیدمان بسیار موثر باشد.
در حالی که همه این قوانین دارای شایستگی هستند، اما شما میتوانید با توجه به فضا، قانون خود را داشته باشید.
اینها فقط قوانینی هستند که کار را برای چیدمان بهتر و جذاب تر راحت میکنند.
قوانین متعددی برای تصمیم گیری در مورد بهترین اندازه فرش برای اتاق های خانه وجود دارد و بسیاری از آنها کاملاً با یکدیگر در تضاد هستند. اما آگاهی از قوانین مختلف میتواند راهنماییهایی را برای تعیین اینکه کدام رویکرد برای شما جذابتر است داشته باشد. ضمن اینکه در دستیابی به ظاهری که در فضاهای فردی میخواهید مؤثرتر است.